Friends and fun in the sun

Heey hallo zonnestraaltjes!

Ik heb de smaak te pakken, maar ik heb jullie dan ook veel bij te praten. Momenteel zit ik weer aan de ijskoffie bij een nieuw koffie plekje. De temperaturen zijn hier nog steeds hottie hot als in 40 plus. Maar dat is nou eenmaal het leven hier op het moment, lekker van airco naar airco en ijskoffie haha

Oké genoeg gezwets, we gaan verder met onze avonturen! Na het weekend begon voor Niels de werkweek weer. Ik ben samen met Nina en Freek vroeg uit de veren, want we gaan op mini road-trip[e-1f697] We rijden naar het noorden van de staat Arizona, naar het plaatsje Page. Na zo’n 5 á 5,5 uur rijden komen we bij de Horseshoe Bend. Het is één van meest gefotografeerde plekken in noord-Arizona. Het is de plek waar de Colorado rivier een bocht maakt die doet denken aan een hoefijzer. We hebben hier wat foto’s gemaakt. Voor mij was dit de tweede keer dat ik er was, maar dat vond ik helemaal niet erg. Het blijft zo mooi, Arizona is gewoon mooi!!

Om 15:30 uur melden we ons bij de Antelope Canyon waar we een Tour hadden door de Lower Antelope Canyon. Ook dit was voor mij de tweede keer maar zoals al eerder gezegd, sommige dingen/plekken vervelen nóóit. Antelope Canyon is daar zeker één van en ik wilde Nina en Freek deze ervaring graag meegeven. De Antelope Canyon bestaat uit de Upper en de Lower Antelope Canyon. Het zijn smalle kloven die door water of modder zijn uitgesleten. Het is iets unieks en zo apart en mooi, vooral als de zon erdoorheen schijnt. Na de Tour zijn we naar het hotel gereden waar we een nachtje bleven slapen. Even lekker chillen en opfrissen en door om een hapje te eten. Inmiddels heb ik geleerd dat je in Amerika niet altijd naar de buitenkant van een restaurant moet kijken; “don’t judge a book by its cover” luidt het gezegde ook wel. Want man man man, het nodigde niet echt uit[e-1f605]Maar wat was het lekker! En druk! We hadden mooi uitzicht met zonsondergang, lekker romantisch haha

Na het eten hebben we nog wat kleine boodschappen gedaan en een spelletje gespeeld.

De volgende dag begint wederom vroeg, maar we hebben er zin in! Een bezoek aan Arizona (en aan ons[e-1f92a]) is niet compleet zonder een bezoek aan één van de 7 wereldwonderen: De Grand Canyon! Vanuit Page is het ongeveer 2,5 uur rijden naar de oost ingang van de Canyon. De oost ingang is voor Niels en mij de favoriet. De route is prachtig en vanuit deze kant kun je de Colorado River goed zien stromen door de Canyon. We hebben ons prima vermaakt, we hebben zelfs wildlife gespot! Uit het niets liep er een muildierhert (heb even gegoogled[e-1f913]) langs de weg. Super cool! Hij was vrij rustig en lekker aan het eten. We zijn bij wat uitzichtpunten gestopt en aan het einde van de dag zijn we weer richting Phoenix gereden. We hebben een tussenstop bij de Chick-Fill-A in Flagstaff gemaakt om wat te eten. Een fastfoodketen die we in Europa niet kennen (althans ik niet haha) die echt prima is! En ja, het is gewoon op en top Amerikaans. Na dit culinaire hoogstandje zijn we doorgereden naar huis en zat onze mini road-trip met z’n drieën erop. Niels zat met smacht op ons te wachten. Hij had twee rustige dagen gehad, dus het was wel tijd voor wat meer roering[e-1f60c]

En dan is het alweer woensdag! Wat gaat het snel!![e-1f631]De één na laatste dag alweer. Maar deze dag wordt ook weer leuk! We gaan naar een honkbalwedstrijd van onze Arizona Diamondbacks[e-26be]️De wedstrijd is ‘s middags en we gaan met z’n vieren. Ze spelen tegen de Cincinnati Reds en winnen! Het was voor honkbal begrippen een snelle wedstrijd. Meestal duren ze wel zeker 3 uur, nu waren ze met 2 á 2,5 uur klaar. Maar dat maakt niet uit, ze hadden gewonnen en het was leuk[e-1f604]Na de wedstrijd heeft Niels nog thuis gewerkt en wij zijn koffie gaan drinken. ‘s Avonds wederom lekker fastfood bij In ‘n’ Out Burger[e-1f354]Dit is by far dé beste fastfood burger! En ook dit hoort bij de Amerikaanse ervaring. Daarna weer lekker naar huis.

Met de jetlag gaat het steeds beter, ze houden het langer vol. Super fijn!

Of toch niet? Zitten ze eindelijk in het ritme, is de dag aangebroken dat ze weer terugvliegen naar Nederland en begint het riedeltje weer van vooraf aan[e-1f61c]De laatste dag is rustig. De vlucht vertrekt om 19:30 uur dus we hebben nog de ochtend en middag samen. Niels moet gewoon werken en voor de laatste dag heb ik The Cheesecake Factory op het programma staan. Jullie raden het waarschijnlijk al, ze hebben er Cheesecake[e-1f609][e-1f370]Maar niet alleen dat, je kunt er ook gewoon lunchen. Het eten is niet slecht maar er zijn zeker betere plekken. En trouwens, je gaat naar The Cheesecake Factory voor cheesecake! Niet voor een omelet. De keuze is (zoals gewoonlijk hier in Amerika) reuze. Een aantal pagina’s van het menu met alleen maar cheesecakes… en de bijbehorende calorieën[e-1f605]Maar hé “count the memories, not the calories” zeggen ze wel eens. Dus we hebben lekker gesmikkeld.

De rest van de dag is chill en rustig. Vanwege de late vlucht hebben we een late lunch gedaan. De cheesecakes vulden ook goed dus dat was geen enkel probleem. De laatste spullen in de koffer en rond 5 uur zijn we naar het vliegveld gereden. Nadat de koffers zijn ingecheckt is het moment van afscheid nemen daar[e-1f97a]Het gaat me redelijk af, ik hou vast aan het feit dat we elkaar weer in augustus zien. Als we met z’n tweeën teruglopen naar de auto krijg ik het moeilijk. De dagen erna word ik soms ineens overspoeld door emoties en laat ik het maar even gaan. Na 1,5 jaar blijft dat toch nog steeds maar ik zie het eigenlijk wel als iets goeds. Het betekent dat ik de mensen om me heen waardeer en oprecht mis. Maar ook dat ik oprecht geniet van alle momenten die we met mensen samen hebben hier. En ook met Nina en Freek hebben we ontzettend genoten en kijken we terug op een hele fijne tijd!

Tot gauw weer![e-2600]️