Life Lately

Hallo allemaal!

Tijd om jullie weer even een update te geven van ons leven in The States. Onze laatste blog ging over onze fantastische dagen in New York City, inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Dus tijd voor nieuwe verhalen!

Na ons uitje naar NYC duurde het niet lang of onze volgende reis stond alweer gepland. Twee weken nadat we terugkwamen uit NYC zaten we in het vliegtuig naar Amsterdam! Weer even 2 weken in Nederland en familie en vrienden opzoeken. Deze dagen vliegen altijd voorbij omdat deze 2 weken ook helemaal volgepland zitten met leuke dingen. We hebben Pasen en Koningsdag meegepikt en het was heel fijn om weer even dichtbij iedereen te zijn. Uiteraard hebben we naar onze cravings geluisterd en zijn onze voorraden weer aangevuld met kroketten, frikandellen, bitterballen, worstenbroodjes enz.[e-1f92a]

Begin mei zijn we weer terug van Nederland en hebben we het wat rustiger. Veel rustiger. Dat is niet erg, maar zelf merk ik altijd dat ik na een drukke, leuke en energieke periode in een rustige periode vaak wat somberder wordt. Een soort zwart gat of zo. Ik ken dit van mezelf en weet ook dat het weer over gaat, maar deze keer duurde het langer dan de andere keren. Ik had weinig tot geen energie, nergens zin in, ik kon geen keuzes maken en voelde me zwaarmoedig. Ik zocht afleiding in het hardlopen (de halve marathon van San Diego kwam er immers aan!) en in creatief bezig zijn; kleuren en diamond painting. Maar ook dit leek niet echt te werken. Toch ben ik het blijven doen, omdat ik weet dat ik dit graag doe. Ook al had ik er geen zin in. En soms deed ik het ook niet en liet ik het maar even zoals het was. Ook dat hoort bij het leven. Niet alleen wanneer je in het buitenland woont net als ons, maar ook wanneer je in je eigen omgeving bent gaat het niet altijd even goed. En dat is oké. Gelukkig bestaat er tegenwoordig FaceTime en kan ik mijn hart altijd luchten bij Niels. Inmiddels gaat het weer goed en ben ik zo goed als uit het zwarte gat gekropen. Dat heeft alles te maken met blijven praten, goed naar mezelf luisteren, mezelf blijven vertellen dat dit ook weer over gaat en als laatste San Diego![e-1f334]

En over dat laatste gaan we het nu hebben; San Diego! Op vrijdag 30 mei waren Niels en ik 6 jaar samen. 6 jaar alweer; wat vliegt de tijd en wat hebben het nog steeds fijn en leuk samen![e-2764]️

Rond 08:30 uur beginnen we aan onze autorit van zo’n 5,5 uur. We kijken uit om lekker een paar dagen eruit te zijn en er staat ook weer genoeg op onze planning. Dit wordt onze derde keer in San Diego en ik weet niet wat het is maar deze stad doet iets met mij. Vanaf het eerste moment dat ik kennismaakte met deze stad was ik verkocht. Het is een stad maar zo voelt het niet. Er heerst een hele fijne gemoedelijke sfeer. Van alle steden die we hebben bezocht is San Diego mijn absolute persoonlijke favoriet! Ik voel mezelf helemaal opbloeien, nu ook weer als ik aan het typen ben haha[e-1f648]Rond 14:00 uur zijn we bij ons hotel; een prachtig oud gebouw. Ik voel me een beetje ongemakkelijk; onze auto wordt voor ons geparkeerd, de deur wordt voor ons opengehouden en we krijgen een gratis drankje omdat we nog niet op de kamer konden. Wij waren een uur te vroeg, dus het was ook nog niet eens dat het de schuld van het hotel was[e-1f605]Maar hé, er zit toch nog wel wat Nederlands in ons[e-1f61c]We konden onze koffers bij het hotel laten en zijn na een lekkere lunch naar het Conventiecentrum van San Diego gelopen. Hier moest ik namelijk mijn pakket ophalen voor de halve marathon van zondag 1 juni. In dit pakket zitten mijn BIB nummer en een t-shirt. Nadat we hier klaar waren zijn we terug naar het hotel gelopen. Inmiddels was onze kamer klaar en hebben we ons geïnstalleerd en opgefrist. Nu kan het genieten écht beginnen! En dat doen we goed met een wijnproeverij!![e-1f929][e-1f377]De vorige keer toen we in San Diego waren is dit er helaas niet van gekomen, maar nu hadden we natuurlijk wel een hele goede reden om te gaan en ons 6 jarig jubileum te vieren. We zaten heerlijk aan de haven en zagen wat bootjes voorbij komen. De wijnen waren fantastisch, héérlijk! En het weer was fantastisch[e-2600]️Hier hebben we wel even lekker kunnen vertoeven. De tijd vliegt nu al! Inmiddels waren we weer een paar uur verder en zijn we via het water terug gelopen de stad in. We hebben heerlijk gegeten bij een Grieks/Mediterraans restaurant. Niels kon maar niet ophouden over hoe lekker hij het vond, zo schattig[e-1f60d]Na het eten moest ik nog even ergens een haarborstel scoren, want ja ik was weer eens iets vergeten. Deze keer was het gelukkig maar mijn haarborstel en niet mijn portemonnee toen we al zo goed als in Disneyland Californië waren[e-1f605]Oké, haarborstel in de pocket, op naar het hotel en nog even dat gratis drankje innen[e-1f61d]En daarna nog even aan onze verslaving op vakanties en weekendjes weg toegeven: Skip-Bo spelen! Dat was dag 1, op naar dag 2!

De volgende ochtend breekt aan. Ik heb niet zo heel goed geslapen, maar zit ondanks dat vol energie. Want ja, misschien kunnen sommigen het al raden; vandaag staat er een Whale Watching Tour op het programma!![e-1f40b]Als ik weet dat je ergens walvissen kunt spotten dan ben ik er als de blauwe vinvissen (in plaats van kippen[e-1f92a]) bij! Want we zitten weer in de blauwe vinvissen tijd op het moment dat we in San Diego zijn! De eersten zijn al gespot en ik MOET het water op! Niels gaat gelukkig ook graag mee en vind het ook leuk om te doen, hij is alleen iets meer ingetogen hahaha[e-1f61c]We kunnen onze dag rustig starten; met de nadruk op kunnen. Want ik stuiter al vanaf dat ik wakker ben, ik zit vol adrenaline. En iedere keer (maakt niet uit de hoeveelste keer) hoop ik weer zo dat we geluk hebben.

Onze tour start om 12:00 uur. We moeten ons een half uur van tevoren melden om ‘’in te checken’’ en de veiligheidsinstructies te horen. Om 12:00 uur exact vertrekken we met 6 personen (en 1 kapitein) de oceaan op. We zitten dus op een kleine boot. Deze boot was voorheen eigendom van de US Marinecorps. Dus snel gaat hij zeker! Maar dat willen Niels en ik ook! Hop hop gas erop![e-1f6a4]Het wordt echter steeds bewolkter en bewolkter boven San Diego. Ook zien we af en toe een bliksem boven Downtown. De kapitein geeft aan dat zodra het onweer op de oceaan komt ze moeten omdraaien, maar dat hij extra gas geeft om de onweer voor te zijn. Hij checkt regelmatig hoe we ons voelen (Niels en ik zitten vooraan en krijgen de raakste klappen[e-1f923]) maar het gaat goed. Ik denk alleen maar geef maar extra gas, want ik wil niet terug! We zijn denk ik nog nooit zover de oceaan opgegaan, echt bizar! Alléén maar water om ons heen, geen land te bekennen. En dan voel je je toch wel klein, maar we vinden het geweldig. Want we worden beloond!!! Een bootje was met een drone boven het water aan het filmen. Daar zwommen namelijk een moeder en baby blauwe vinvis!!![e-1f40b]Het is best een uitdaging om deze dieren te vinden omdat ze heel ver van land leven vanwege hun grootte. Ze hebben dus veel ruimte nodig. Ook hebben ze niet zo’n opvallende kleur als ze boven het water komen. Maar door onderling contact van de kapiteins houden ze elkaar op de hoogte. Op een gegeven moment zien we de drone richting onze boot komen, ze zwemmen dus onze kant op en dan… de baby zwemt ONDER onze boot door!! Wat?! Een baby van 10 meter, groter dan onze boot. Wow, dat was echt een cadeautje, zo gaaf!![e-1f929]Ook de kapitein ging helemaal los hahah

We hebben een tijdje met mama en baby mee gedobberd en ze hun ding laten doen; het zijn en blijven wilde dier. Maar dit blijft iedere keer weer fantastisch om te zien en mee te maken.

Helaas moeten we op een gegeven moment weer terug richting land, maar onderweg komen we nog een groep tuimelaar dolfijnen tegen!! Ook deze dieren vind ik zo geweldig! Ze zijn super slim, vrolijk en speels en zwemmen met onze boot mee. Omdat we zo’n klein bootje hebben komen ze ook heel dichtbij wat het nog bijzonderder maakt. Maar ook hier hebben we niet de hele dag om bij te blijven dus gaan we door. Inmiddels is er land in zicht, maar dan zien we weer dolfijnen! Een andere soort, de ‘’common’’ oftewel de ‘’gewone’’ dolfijnen. Dit zijn de Golden Retrievers van het water; altijd in een goede bui, altijd blij. En dit was ook echt een hele grote groep. En dan is het toch écht tijd om terug naar de haven en naar land te gaan. Eenmaal in de haven varen we langs de plek waar onderzeeërs worden gemaakt, geen idee hoe je zoiets noemt haha

Wel heel indrukwekkend om te zien, ook deze zijn immens groot.

Eenmaal terug in de haven zien we hoe verwilderd we eruit zien. Onze haren staan alle kanten op en onderweg zijn we ook flink nat geworden door de hoge golven en de wind die net niet helemaal goed stond[e-1f602]Onze groep van 6 was leuk, de overige 4 waren samen en kwamen uit Nebraska. We hadden het gezellig met ons zessen en onze kapitein. Toen we ze vertelden dat we uit Nederland kwamen en in Phoenix woonden vroegen ze hoe dat zo gekomen was. Het waren hele vriendelijke mensen. En het werd helemaal mooi toen ze me vertelden dat ze helemaal geen accent hoorden aan mijn Engels! En dat we dan wel al heel lang hier moesten wonen wilden we dat voor elkaar krijgen. Nou ja, ik neem dat zeker als een compliment![e-1f601]Zelf denk ik toch dat je ergens wel een (Nederlands) accent hoort, maar hé ik steek ‘m zeker in m’n zak!

Inmiddels is het 15:30 uur en door alle wind en zoute water wat ik onder andere in m’n gezicht had gekregen vond ik het toch wel even fijn om te douchen. Voor de rest van de dag stond er niet zoveel op de planning. Rustig aan doen vooral. De volgende dag staat de halve marathon op het programma namelijk. Dus niet teveel onnodige stappen zetten en ook mijn rust pakken. We hebben niet echt geluncht dus we besluiten vrij op tijd te gaan avondeten dichtbij het hotel. Een heel leuk tentje waar je je eigen biertjes kon tappen. Helaas geen alcohol voor mij vandaag, ik wil morgen fit zijn[e-1f4aa]Niels pakt wel een paar biertjes, groot gelijk heeft hij!

Eenmaal terug in het hotel spelen we uiteraard weer een paar potjes Skip-Bo en hoop ik dat ik wat beter slaap dan de nacht hiervoor. Fingers crossed![e-1f91e]

04:45 uur. Zo vroeg stond de wekker op zondag 1 juni. Om 06:15 uur gaat de halve marathon van start, maar ik start niet op 06:15 uur. We zijn opgedeeld in groepen en groep 1 start om 06:15 uur; dit zijn de professionals. Ik ben ingedeeld in groep 18 van de 32. Lekker in het midden. In eerste instantie was het de bedoeling dat Niels mij met de auto wat dichter bij de start zou afzetten. Vanuit ons hotel was het namelijk 45 minuten lopen. Ons hotel zat gelukkig dichterbij de finish; zo’n 10 minuten lopen. Echter waren er ook Ubers beschikbaar en besloten we een Uber te bestellen. Uiteraard dachten dat meerdere mensen haha

Maar we hebben vooruit gedacht; we hadden onze Uber ruim op tijd besteld. Heel de stad stond op z’n kop. Op deze dag was namelijk niet alleen de halve marathon maar ook de hele marathon! Veel wegen waren afgezet en iedereen moest omrijden, maar het was gewoon aansluiten in de rij van auto’s hoe dichter je bij de start kwam. Gelukkig hebben wij ons niet hoeven haasten en waren we op tijd. Helemaal ready to go!!

06:54 uur: 3, 2, 1 START! We zijn begonnen! Hoe het ging? O M G, wat een kutparcours (sorry not sorry voor mijn taalgebruik) en wat een steile heuvels!! Dit was by far mijn zwaarste halve marathon die ik ooit gelopen heb. Ik zit dit nu lachend te typen, maar tijdens het hardlopen kon er geen lachje vanaf[e-1f602] Oooh wat heb ik gescholden. Het enige wat ik voor ogen had was de finish halen. Sommige deelnemers waren super vrolijk, dat irriteerde me, alles en iedereen irriteerde me op een gegeven moment[e-1f602]Ik heb de bedenker van het parcours wel honderdduizend keer vervloekt. Niks interesseerde me op een gegeven moment meer en dat is te zien aan de foto’s die genomen zijn[e-1f602][e-1f602]Dat heb ik eigenlijk nog nooit gehad en zo ken ik mezelf ook niet. Kort samengevat: het was een uitdaging[e-1f913]

Het moment dat ik over die finishlijn loop vergeet ik nooit meer, wat was ik blij dat het erop zat. I did it!! Ik heb ‘m uitgelopen! Mijn derde halve marathon van 2025! En ik hoor velen zich afvragen: Wat was je tijd?! Mijn tijd was 2 uur 22 min. 38 sec. En dat is een nieuw persoonlijk record!!! De zwaarste halve marathon ooit met een persoonlijk record finishen, daar ben ik wel een beetje trots op[e-263a]️Na Las Vegas (wat voor mij toch wel een dieptepunt was) heb een 12 weken hardloopschema gevolgd nadat mijn knie volledig hersteld was en dat heeft in San Diego zijn vruchten afgeworpen.

Bij de finish was het zo ontzettend druk, echt niet normaal. Het enige wat ik wilde was met een flesje water, banaan en mijn medaille uit die menigte. Niels en ik ontmoeten elkaar waar het ietsje rustiger is. We lopen richting het festival wat bij dit hardloopevenement hoort om mijn tweede medaille op te halen! Deze medaille staat voor mijn derde halve marathon van dit jaar[e-1f3c5]We gaan even zitten om wat verder uit te rusten maar ik zit vol adrenaline en euforie dat het erop zit.

We lopen terug naar het hotel waar ik één van de beste douches ooit neem en me lekker opfris. Ik voel iedere spier in mijn lijf, maar het was het waard. En die spieren ga ik nog wel een paar dagen voelen.

Omdat ik nogal wat energie heb verbrand gaan we eerst even een hapje eten. Daarna lopen we weer richting het water en strijken we neer bij een brouwerij. Want een biertje, dat hebben we wel verdiend! Ik zit nog steeds helemaal vol met adrenaline en vertel honderduit tegen Niels wat ik onderweg heb meegemaakt. En ik kwam erachter dat ik Travis Barker heb gezien! Of ja, zijn rug[e-1f605]Hij heeft me ingehaald. Travis Barker is een Amerikaanse drummer, producer en songwriter en vooral bekend van de band Blink 182 die ik heel leuk vind! Vet cool![e-1f60e]

Na ons biertje gaan we naar een andere brouwerij om lekker neer te strijken met een ander biertje haha. We zijn veel in buurt gebleven omdat ik natuurlijk al flink wat kilometers erop had zitten. Voor ons beiden begon de dag vroeg en dat voelen we ook wel. Maar dat we niet zoveel op de planning hadden wil niet zeggen dat we het niet gezellig hadden! Het was beregezellig, we hebben lekker gekletst en gedronken. Eigenlijk hebben we terrasjes gepikt en dat vonden wij helemaal prima. We hebben op tijd gegeten en zijn toen terug gegaan naar het hotel. Uiteraard nog Skip-Bo gespeeld en onze ogen gingen op tijd dicht. Morgen alweer onze laatste dag[e-1f62d]

De volgende dag doen starten we rustig op. Ik kon ook niet anders, want alles in mijn lijf deed pijn. En vooral op het moment dat je uit bed stapt voel je dat[e-1f602]Na ons ontbijt checken we uit en rijden we met de auto naar Old Town San Diego. Dit gedeelte hebben we nog nooit bezocht en we waren toch wel benieuwd. We parkeren de auto en lopen wat rond. We komen bij een hele oude sigarenwinkel. De geur van sigaren komt je buiten al tegemoet. Binnen staat een echte Amerikaan die net een dikke sigaar opsteekt. Deze winkel bracht je echt even terug in de tijd. Heel leuk om te zien! San Diego heeft ook veel Mexicaanse invloeden, het ligt ook heel erg dicht tegen de grens van Mexico aan. Het is heel kleurrijk aangekleed, heel vrolijk. Verder had je in Old Town San Diego nog ‘’The Whaley House’’. Dit huis is gebouwd in 1857 en is het oudste bakstenen gebouw in Zuid-Californië. Het is ook een historisch monument en nu ook een museum. Er gaan veel geruchten rond dat dit huis behekst is en dat het er spookt. Het staat ook bekend als ‘’America’s most haunted house’’. Wij zijn niet naar binnen geweest, als we meer tijd hadden gehad dan hadden dit wellicht wel gedaan. Maar we hadden nog iets anders op de planning! Al met al vonden we Old Town San Diego zeker een aanrader en zijn we blij dat we hier nog een stop hebben gemaakt.

Vanuit Old Town San Diego rijden we wat meer naar het noorden. De plek waar we heen rijden hebben we iedere keer nog bezocht toen we in San Diego waren. Het is namelijk La Jolla (spreek uit als La Hoja). Je hebt hier een fantastische kustlijn en je kunt bij La Jolla Cove veel wildlife spotten. Vooral zeeleeuwen, zo leuk! Maar eerst gaan we naar The Cave Store. Bij deze winkel kun je via 145 trappen naar beneden en kom je in een grot uit. Met de pijn die ik toch al voel kunnen deze 145 treden er nog wel bij, je moet er wat voor over hebben[e-1f92a]Uiteindelijk was dit wel echt heel gaaf. We staan gewoon midden in een grot en het water buldert naar binnen. Soms zo hard dat we een stap naar achter moeten zetten om zelf niet nat te worden. Niemand solt met moeder natuur[e-1f609]Je hebt prachtig uitzicht en hebben dit dan ook goed laten binnenkomen. Dan is het tijd om weer naar boven te gaan, stapje voor stapje. Ook dit was weer geslaagd! We lopen langs het water en stoppen op wat plekken om de zeeleeuwen, pelikanen, zeemeeuwen en een vogelsoort die we niet kennen te bekijken[e-1f92a]Heel veel vogels zijn aan het broeden of hebben al kuikens. Ze zijn zo gewend aan mensen dat ze ook heel erg dichtbij zitten waardoor je de kuikentjes goed kunt zien, zo schattig![e-1f425]

We eindigen onze citytrip in San Diego met een lekker ijsje en beginnen dan aan onze reis terug naar Phoenix. En eerlijk; ik wilde nog niet naar huis! Ik kon nog wel een paar dagen langer blijven, maar helaas. Dan maar gewoon nagenieten van de dagen die we hier wél hebben gehad.

Zoals ik eerder al zei ligt San Diego heel dicht aan de Mexicaanse grens. Onderweg rijden we dan ook op sommige stukken parallel aan de grens van de US en Mexico[e-1f1fa][e-1f1f8][e-1f1f2][e-1f1fd]

We maken nog even een tussenstop om te tanken en een hapje te eten bij de beste fastfoodketen (naar onze mening) de In ‘n’ Out Burger[e-1f354]Heerlijk!

En dat was het dan weer! Ik heb toch nog wel een beetje heimwee naar San Diego, maar de momenten en herinneringen die we daar hebben gemaakt zullen we allebei voor altijd bij ons dragen. Lekker zweverig hè[e-1f61c]

Goed, ik ga het hierbij laten. Tot de volgende blog, want er komen weer nieuwe plannen aan!

[e-1f44b][e-1f3fc]