New year, new adventures

Allereerst een mooi, gezond en gelukkig 2025 gewenst voor jullie! Inmiddels zijn Niels en ik weer terug in het (altijd) zonnige Phoenix. De temperaturen zijn nu echt heerlijk, hier kan ik zeker aan wennen.

Maar wat hebben we genoten van onze tijd in Nederland en wat hebben we gelachen om de gezichten van mensen die we hebben verrast[e-1f602]Iedereen was in de veronderstelling dat wij op 20 december zouden vliegen en 2 weken in Nederland zouden zijn. Maar dit was helemaal niet waar! We vlogen namelijk al een week eerder! Op vrijdag 13 december om 11:11 uur (hoe verzin je het[e-1f92a]) waren wij klaar voor vertrek. De enige personen die wisten dat we een week eerder zouden komen waren Niels zijn ouders en mijn ouders en mijn oma.

We hebben hier en daar bij mensen proberen te peilen wat hun plannen waren voor de komende tijd zodat we een beetje wisten of mensen thuis zouden zijn en plannetjes konden smeden. De gezichten op het moment dat wij ineens voor de deur stonden terwijl mensen dachten dat we een week later zouden komen waren goud! Ik had het eigenlijk moeten filmen hahaha

Zelf vonden we het heel fijn om weer 3 weken in Nederland te zijn bij familie en vrienden. Met name ook de feestdagen en Oud [e-38] Nieuw. Dat was vorig jaar in Phoenix toch wel een dingetje wat we onderschat hadden. Daarom was de keuze ook heel snel gemaakt dat we bij de volgende keer lekker naar Nederland zouden gaan.

Onze 3 weken in Nederland vlogen voorbij en zaten volgepland met alleen maar leuke dingen. Maar potverdorie wat was het koud!!![e-1f976]Niet normaal, wat hebben we het koud gehad. En iedereen maar zeggen: ‘’ooh, maar dit is juist heel zacht/warm voor de tijd van het jaar’’. Nou, niet als je 2 jaar in de woestijn woont haha. Gek eigenlijk hoe snel je aan temperaturen gewend raakt en hoe je lichaam hierop reageert en zich aanpast. Maar de kou waren we zo weer vergeten door alle liefde die we ontvingen[e-1f970]

In april komen we weer naar Nederland, dan voor 2 weken en deze keer is het echt waar! Geen verrassing[e-1f61c]

Inmiddels zijn we alweer 4 weken terug in Phoenix. We hebben ons ritme weer gevonden. Niels is weer aan het werk en ik doe mijn eigen dingen ook weer. Dingen die moeten gebeuren zoals boodschappen en het huishouden. Maar ook dingen die mogen zoals netflixen, kleuren op nummer, afspreken met de vrouwengroep, lezen, blogs schrijven en hardlopen.

Over hardlopen gesproken; ik heb afgelopen zondag (19 januari) mijn eerste halve marathon van 2025 gerend! Deze was in Tempe, een wijk van Phoenix. In Tempe wonen veel studenten, je vindt er de ASU (Arizona State University), een universiteit die heel goed aangeschreven staat. Bij Niels op het werk zijn er een aantal stagiaires (geweest) vanuit de ASU en hebben ze een soort van samenwerking. Tempe is heel gezellig, maar vanuit waar wij wonen is het vrij ver rijden, zo’n 40 minuten. We verbleven in Tempe toen we in 2022 een week hier waren om een appartement te zoeken, dus we herkennen wel veel. Het is toch ook de plek waar we voor de eerste keer kennis maakte met alles. De omgeving, de cultuur, het weer, het eten, de leefstijl, de gebruiken, het verkeer en natuurlijk de mensen. En nu zijn we gewoon alweer 2 jaar verder![e-1f631]Wat gaat het snel, maar eigenlijk ook weer niet! Haha

Goed, terug naar de halve marathon. ‘s Ochtends (of eigenlijk ‘s nachts) om 05:15 uur ging de wekker. De start was namelijk om 07:15 uur!! Waarom zo vroeg? Dat is een goede vraag, ik heb geen idee. Voor de hitte hoeven ze het niet te doen, het is namelijk 3 graden! Maar goed, je moet er wat voor over hebben[e-1f609]En eerlijk, met het opstaan heb ik moeite, maar ik ben dat zo vergeten. Vooral op het moment dat we daar aankomen en ik al die mensen zie die dit ook gaan doen! De sfeer is echt super leuk! Niels had zijn mountainbike meegenomen zodat hij me onderweg aan kon moedigen, super lief![e-1f970]Langs het parcours staan allemaal bandjes te spelen, tussendoor wordt je ook aangemoedigd door hen en natuurlijk door de mensen die langs de kant staan. Dat is zo fijn en dat geeft mij echt energie. Ook probeer ik om me heen te kijken en te genieten van de omgeving. Ik besef me dat ik dit kan en mag doen. En ik heb de finish gehaald!! Ik heb echt alles gegeven, want man man wat deed mijn lijf op en gegeven moment zeer. Ik voelde me net het mannetje van galgje, dat spelletje. Ik had het gevoel alsof mijn botten los op elkaar gestapeld waren en als een toren om zouden vallen. Eenmaal over de finish deed alles in mijn lichaam pijn, maar het gevoel wat ik kreeg overheerste alle pijn. I did it!! Op naar de volgende: Las Vegas op 23 februari! Ik doe de halve marathon en Niels gaat voor de 10 km. Hij is al goed bezig met trainen[e-1f4aa][e-1f3fc]

Verder ben ik afgelopen woensdag jarig geweest! 34 jaar alweer en we gaan dit vieren met z’n tweetjes in het weekend van 1 en 2 februari in Universal Studio’s Hollywood!! Ik werd toch weer naar een pretpark getrokken. Je vindt hier onder andere de wereld van Harry Potter, Minions en Super Mario. Uiteraard komt hier een blog over[e-1f604]

Dit was het alweer voor deze blog, tot de volgende![e-1f44b][e-1f3fb]