All roads lead to…

Hallo allemaal!

Het houdt niet op met die avonturen. Zitten jullie er weer klaar voor? Dan zal ik jullie weer mee op pad nemen[e-1f392]

Na ons bezoek aan Universal Studios Hollywood hadden we heel even rust. Dat is ook altijd fijn vind ik. Na een druk weekend weer even lekker thuis. Ik ben een week later kaarsen gaan maken met een groep vrouwen waar ik af en toe mee op pad ga. Dat was heel leuk geweest en ik heb een heerlijke geurkaars gemaakt![e-1f56f]

Helaas heb ik 3 weken niet kunnen hardlopen vanwege een flinke knieblessure. Na de halve marathon hier in Tempe had ik heel veel last van mijn rechterknie. Ik was dus even letterlijk een tijdje ‘’uit de running’’. Ik baalde daar echt enorm van. Tussen mijn eerste halve marathon (in Tempe) en tweede halve marathon (in Las Vegas) zat namelijk 5 weken. Ik heb uiteindelijk (weer) nieuwe schoenen aangeschaft en dat bleek een goede zet. Doordat ik niet kon hardlopen ben ik me gaan focussen op het versterken van mijn spieren en kracht door binnen in de fitness te gaan trainen. Na 3 weken durfde ik het weer aan om een klein rondje te gaan hardlopen. Voorzichtig en proberen bewust te blijven van het feit dat ik weer kán hardlopen, niet om de lat weer daar te leggen dat ik er niet bij kan. Jullie lezen later hoe het uiteindelijk is afgelopen.

Op zaterdag 22 februari vertrekken we in de ochtend naar Las Vegas. Het is zo’n 4,5 uur rijden, met één stop erbij zijn we zo’n 5 uur onderweg geweest. Tegen lunchtijd zijn we in Las Vegas. We besluiten eerst om onze hardloopspulletjes op te halen. De Rock ‘n’ Roll Running Series is een organisatie die over heel Amerika bekend is. Het is een groot evenement en ook een grote organisatie. Toen we ons pakket eenmaal compleet hadden zijn we naar ons hotel gereden. Omdat het onze tweede keer in Las Vegas was, wisten we wat we konden verwachten en hadden we natuurlijk ook al veel herkenningspunten. Ons hotel lag aan de Strip maar onze kamer gelukkig niet[e-1f92a]Daar moet ik niet aan denken; 24/7 gaat het maar door met auto’s, mensen, geluiden, lichten, enz. Het is er nóóit rustig.

We hebben in het hotel geluncht bij een café van Buddy Valastro aka Cake Boss. Misschien kennen jullie hem wel, dat is de man die al die mega grote bijzondere en onmenselijke taarten maakt. Gelukkig hadden we hier gewoon een lekkere sandwich gegeten haha

Naast dit café zaten er nog 3 restaurants, een to go restaurant, Dunkin’ Donuts, Irish Pub en een margarita bar. Ik zal vast nog wel iets vergeten maar het was genoeg in ieder geval[e-1f609]Uiteraard was het hotel ook voorzien van een eigen casino[e-1f3b0]

Na onze lunch zijn we de Strip opgelopen en hebben we wat rondgelopen.Je verveelt je er nooit, overal gebeurt wel iets en er is overal iets te doen. Je hoeft echt niet van gokken te houden om je hier te vermaken. Er zijn nog zoveel andere dingen. Wij zijn ‘s avonds naar de show ‘’Awakening’’ geweest. Een prachtige show met mooie kostuums en een gaaf decor. Na de show zijn we naar ons hotel gegaan en lekker gaan slapen.

De volgende dag breekt aan. De dag dat Niels de 10km gaat lopen en ik de halve marathon. Maar in tegenstelling tot de halve marathon in Tempe die ‘s ochtends om 07:15 uur begon, zullen we in Las Vegas pas om 16:30 uur ‘s middags starten. We hebben dus nog een paar uur. We proberen rekening te houden met het feit dat we niet zoveel stappen zetten, echter is dit vrij lastig in een stad waar je bijna geen Uber kunt krijgen en het toch vaak sneller is om te voet te gaan dan met de auto/Uber. We hebben ontbeten bij een heel schattig tentje genaamd The Lola. Alles is roze en schattig en meisjesachtig, maar Niels is dat inmiddels wel gewend[e-1f60c]En het eten was lekker, dat is natuurlijk ook belangrijk! Na ons ontbijt lopen we naar de Sphere waar we deze keer naar binnen gaan. Bij ons vorige bezoek aan Las Vegas is er dat helaas niet van gekomen. We hadden gereserveerd en vanaf 11:30 uur mochten we naar binnen. Om 12:15 uur begon de film genaamd ‘’Postcard from Earth’’[e-1f30e]Dat kwam goed uit, want dan konden we lekker zitten en onze energie en krachten sparen voor het hardlopen. Eerlijk gezegd waren we in het begin wat teleurgesteld. We dachten allebei ‘’is dit het nou?’’ Het viel wat tegen. Maar toen… Toen zaten we ineens midden in de jungle! En toen weer onder water en tussen de bergen. Heel de zaal was omringd met bergen of met vissen, olifanten en giraffen. Het was 3D maar dan zonder de 3D bril. De beelden waren haarscherp, ieder detail kon je zien. Heel erg cool! Nadat de film was afgelopen zijn we terug naar ons hotel gelopen. Nog even rustig aan doen en ons omkleden in onze sport outfits. Niels zat 2 tijdsvlakken voor mij, hij zou dus eerder van start gaan. En we moesten nog ruim een half uur naar de start lopen vanuit ons hotel. Dit wisten we, het was een goede warming up[e-1f9b5][e-1f3fc]Maar als je op de Strip staat lijkt het veel korter lopen. Schijn bedriegt kan ik je vertellen. Alles lijkt dichtbij op de Strip, maar je bent al heel gauw een half uur aan het lopen en dan ben je bijvoorbeeld nog lang niet bij het beroemde ‘’Welcome to fabulous Las Vegas’’ bord wat aan het begin van de Strip staat.

In onze sport outfits lopen we richting Hotel New York New York waar we van start gaan. We zijn ruim op tijd dus we konden gelukkig op ons gemak doen. Hoe dichterbij we kwamen hoe drukker het werd. Achteraf hoorden we dat er 17.000 deelnemers (alléén renners) stonden. Mensen van de organisatie/vrijwilligers, mensen langs de kant niet meegerekend. En wat ik al eerder zei; Las Vegas is nooit rustig, dat gaat 24/7 door. Pretty crazy[e-1f605]Onze wegen scheiden en we gaan ieder naar ons tijdsvlak. Niels zou sowieso eerder finishen dan dat ik deed, dus hij zou ondertussen alvast gaan douchen en dan wachtte hij op mij bij de finish. Bij ieder startsein wordt er gejuicht, iedereen heeft er zin in en is enthousiast. Ik heb er ook zin in, maar ben ook zenuwachtig. Hoe zou mijn knie het gaan doen? Wat voor tijd ga ik neerzetten? Hou ik het vol? Ik heb maar 3 keer kunnen trainen voor dit moment. En dan… 3, 2, 1 Let’s go!![e-1f3c3][e-1f3fc]‍[e-2640]️We zijn onderweg! Ik zoek mijn tempo en mijn plek. Ik en Niels rennen nu gewoon over de Strip in Las Vegas!! Dé Strip die alleen wordt afgezet voor een Formule 1 race, maar nu dus ook voor een hardloopevenement. Onderweg staan er (net als bij ieder Rock ‘n’ Roll evenement) bands en DJ’s langs het parcours. Ze moedigen ons aan. We rennen langs het ‘’Welcome to fabulous Las Vegas’’ bord, heel cool! Een stukje verder maken we een U-bocht en rennen we weer richting het hart van de Strip. Het begint wat te schemeren en de lampjes komen steeds meer tot z’n recht. Het gaat goed met m’n knie! Door alle inspanning en het om me heen kijken krijg ik wel wat last van mijn nek, maar dat maakt me niet uit. Liever pijn in mijn nek dan in mijn knie. Gaat wel weer over. Op een gegeven moment splitsen de wegen van de 10km en de halve marathon. Niels maakt opnieuw een U-bocht ter hoogte van Hotel Treasure Island en ik ga rechtdoor. Ik ben denk ik wel zo’n 8 trouwkapelletjes tegen gekomen. 2 van die 8 zagen er wel leuk uit, de overige 6 waren wat vervallen. Niet echt een droom trouwlocatie zou ik zelf zeggen[e-1f605]Ondertussen probeerde ik zoveel mogelijk energie in mijn lichaam te stoppen om door te blijven gaan. En ik probeerde me telkens bewust te maken van het feit dat ik dit kon doen, dat ik deze kans heb gekregen. Ik heb genoten van mensen die een halve marathon rennen in een Elvis Presley pak of rennen met een opblaasbare gitaar/gettoblaster in een jaren 90 trainingspak. Kostuums met lampjes erin gemaakt, bedrukte t-shirts met de tekst ‘’It’s my 40th birthday today’’ waarop renners degene een hand geven en happy birthday wensen. Geweldig[e-1f929]Toeschouwers en vrijwilligers doen er alles aan om je aan te moedigen. Een hostel (aan het einde van de Strip) biedt gratis tequila shots uit, even verderop staan er mensen die zelf wat drankjes (water, maar ook bier) in de supermarkt hebben gekocht en ze uitdelen aan deelnemers. Ik zie het allemaal en ik voel me gezien en gesteund. Het einde is bijna in zicht. Inmiddels ren ik weer in de richting van het hart van de Strip en komt de finish steeds dichterbij. De finish is bij de Bellagio waar ook de fonteinshow gewoon doorgaat[e-26f2]️Ik blijf rennen, want lopen is geen optie. Mijn nek voel ik nog steeds, maar mijn knie niet! Ik probeer wat te versnellen en geef alles wat ik nog in me heb. Eigenlijk heb ik de energie niet, maar ik gooi mijn armen in de lucht. Ik heb ‘m uitgelopen! En dan komen alle emoties eruit. Ik krijg mijn medaille, maar ik kan ‘m niet omhangen. De medaille is te zwaar voor de pijn in mijn nek. Niels staat aan de andere kant van de hekken op me te wachten. We lopen samen naar de ‘’Heavy Medal’’ tent waar ik mijn speciale medaille mag ophalen. Ik heb tot nu toe 2 halve marathons (in 2025) gelopen en als je je aanmeldt mag je gratis een extra medaille ophalen. Als extra verrassing kreeg ik nóg een limited edition medaille; 3 medailles dus![e-1f3c5]We lopen terug richting ons hotel. Gelukkig ligt ons hotel redelijk dichtbij de finish, dus het was geen 35 minuten lopen. Echter werd ik helemaal overrompeld en overprikkelt door alles wat er om ons heen gebeurde. Het lukte me niet meer om door te lopen en ik gaf aan bij Niels dat ik echt even moest zitten. Een vloedgolf aan emotionele lading kwam eruit. Verdriet, blijdschap, teleurstelling, boosheid, trots en dankbaar. Alles door elkaar. Het was zo veel, het werd me even te veel. Na ongeveer 10 minuten ging het weer en zijn we naar ons hotel gegaan. Daar heb ik me gedoucht en ik kan je vertellen; dat was één van de fijnste douches in mijn leven haha

Nadat ik gedoucht was hebben we bij een pizzeria (vlakbij het hotel) een pizza gedeeld. We liepen allebei als 2 manke Nelissen door Las Vegas[e-1f602]Na deze lekkere pizza zijn weer terug naar onze kamer gegaan. Hoeveel stappen ik die dag heb gezet? Meer dan 43.000. Mijn benen wilden niet meer. En die van Niels ook niet. We hadden allebei moeite om een fijne slaappositie te vinden[e-1f923]Maar het feit dat we konden liggen was een heerlijke gedachte.

Niels heeft zijn doel die dag gehaald, 10km binnen een uur en dat heeft hij gedaan! Een halve marathon voor Niels? Ik citeer Niels: ‘’Nóóit van mijn leven!’’ Een halve marathon voor Vera? Ik citeer: ‘’Zeker, de volgende staat al gepland op 1 juni in San Diego!’’ Doordat mijn knie weer hersteld is kan ik me weer meer gaan focussen op een bepaalde tijd.

De volgende ochtend. The day after. Het opstaan, altijd een spannend moment[e-1f92a]Hoeveel spierpijn hebben we? Niels had het zwaar, zijn kuiten hadden het zwaar te verduren en hij had behoorlijk wat spierpijn. De rest ging wel. Bij mij viel het reuze mee, ik voelde mijn kuiten wel en had wat spierpijn maar ik had geen intense spierpijn dat ik moeite had met lopen of zo. Ook de pijn in mijn nek was een heel stuk minder en werd verdween gedurende de dag. We hadden die dag natuurlijk ook niet meer zoveel op de planning. We zijn opgestaan en hebben uitgecheckt. Maar er stond nog één ding op mijn lijstje: de Donutique[e-1f369]Je raadt het al; een donutwinkel maar dan chic, fan-tas-tisch! We hebben twee donuts uitgezocht om mee te nemen en voor onderweg heb ik een lekkere iced latte, heerlijk. Wat fijn om de dag zo te beginnen!

Met de auto zijn we naar de Wynn (hotel) gereden voor een lekker ontbijtje. De vorige keer toen we in Las Vegas waren hebben we hier ook ontbeten. Dit tentje is ook onwijs leuk én (niet geheel onbelangrijk) heel lekker! Na ons lekkere ontbijt lopen (voor zover we dat konden[e-1f92a]) we naar de auto en rijden we terug naar huis. Rond 17:00 uur zijn we weer in Phoenix en hebben we eten besteld en opgehaald. We zijn op de bank geploft en hebben nagenoten van het drukke, leuke, hectische, emotionele, mooie en avontuurlijke weekend. Wat een once in a lifetime was dit zeg!

Dank je wel weer voor het lezen en tot de volgende![e-1f44b][e-1f3fc]